Fine daga på Røros

Forma er stigande... det kjennes godt å vere Elisabeth igjen! :) Eg har fått att noko av energien.. Og hurra for det! Torsdag vart huset solgt... såre følelsar.... men også godt at det er overstått.... 

Fredag var vi på ein flott heildagsskitur. Nydeleg påskever, bål og kjekt lag... bortimot perfekt!

På laurdag fekk eg ein av mine draumar oppfylt: Kanefartstur saman med min hjerteven... Du og du kor romatisk!!! Å site der under den varme skinnfellen i mørkret... faklar på kvar hesteslede... Og den fine musikken av bjelleklang....stjerneklart når vi byrja, og når turen nesten var ferdig kom eit melisdryss av snø...  

Så vakkert at ein kan få tårer i augekroken.... <3

Eg har klart å samle meg om meg og mitt her på Røros no.... sjøl om eg veit at eg trengst heime.... Der ventar tenåringen, hunden og resten av familien på meg.... Eg trengst der... Spesielt no....

Eg øvar meg kvar dag på å leve her og no.... og ikkje i morgon eller neste veke eller til sommaren eller neste år... Prøvar å hugse på at livet ER... det kjem ikkje.... 

Men det er også samstundes godt å lene seg til Charlie Chaplin sine kloke ord:

"Nothing is permanent in this wicked world, not even our troubles"

Han var slett ikkje så dum han Charlie... :)

Ønska deg ein hæææærleg tirsdag! 

God klem <3

Martnan på Røros

Godt å ha litt flaks innimellom :) Rehabopphaldet mitt her på Røros fall akkurat på Martnan.. I dag begynte eventyret og eg er så heldig å få vere med! HURRAAA!!! :) 

Stemningsfult i gatene! Vi har fulle dagar på Rehaben , men i helga skal vi nok få kosa oss på Martnan :) Eg gled meg :)

Klem <3

Livets landevei.... og det å nyte kvart sekund...

"Det er mye en lyt gjønnomgå på livets landevei"

Ja, no har det gått nokre dagar her på Røros. Det går etter forholda fint. Eg er ikkje i storslag... men det går fint. Eg har bestemt meg for at eg ikkje skal verte "vippa av pinnen" kun på grunn av at kroppen ikkje vil lystre no. Eg er slapp, eg er uopplagt, eg er trøytt og tom. Men kanskje skal eg fokusere på det som er litt meir positivt? Eg har vore to dagar i bassenget. Og siste gongen "herja" eg faktisk litt saman med min kjære hjerteven :)  Og eg har gått frå Moan til senteret kvar dag! Og fredag var det berre eit nydeleg ver!!!Eg gjekk aleine med musikk på øyret. Også begynde eg å tenke på livet og vegen i livet.... Stundom går alt av seg sjøl. Vegen er breid og ein tenkjer kanskje ikkje så nøye over kvar det berst.... andre gongar kan vegen virke heilt uoverkomeleg. Krunglete, hompete og uoversiktleg... Men om ein tek det med ro, kjem ein seg fram der og? 

I morgon begynner mamma på cellegift. Eg er her... ho er på Sunnmøre....  heldigvis har eg verdas beste syster. Ho er utdanna sjukepleiar og veit å spørje dei rette spørsmåla og ho veit å gi den rette omsorg til alle rundt seg... 

Eg fekk eit sånt fint skilt med to av mine gode "Rørosvenninder" med ei fin påminning:

"Teller du år, blir livet kort

Teller du dager går livet fort

Teller du timer, varer livet en stund

men lengst varer livet om du nyter hvert sekund..."

Vi veit ikkje kva som møter oss på livets landevei... men vi får prøve så godt vi kan å takle det.. og øve oss på å nyte kvart sekund av dette dyrebare livet! 

Goooood optimistisk søndagsklem  <3

Minner og håp!

MINNENE 

"Ta det med deg!

Det minste av grønt som har hendt deg

kan redde livet ditt en dag

i vinterlandet.

Et strå

bare ett eneste blankt lite strå 

fra sommeren i fjor

frosset fast i fonna,

kan hindre skredets

tusen drepende tonn

i å styrte utfor"

Hans Børli

Så var eg på Røros att. Det er godt å vere her, sjøl om eg slett ikkje er i form.... og  ikkje får vere med på all trening... sjøl om eg akkurat no kjenner på at eg burde våre heime på Sunnmøre saman med familien... 

Men eg treng å vere her... eg treng hjelp til å halde min nye livsstil.. samle motivasjon...så medan det går, vil eg vere her....

Vi fekk ikkje det svar vi ønskte når det gjaldt mamma... No er det cellegift og ny kamp som gjeld...  Eg er takknemmelig for at familien min har eit nært og godt forhold... Vi har samla mange gode minner og viktig historie i løpet av åra... Minner vi no kan kose oss med... minner som varmar no når vi ER i vinterlandet .... Minner som kan gi håp... håp om fleire gode dagar....  Vi kryssar fingrane for at cellegifta verkar... og fortesette å håpe....

Gode klem <3

Morsdag og det å tru på mirakel...

Vakna opp på sjølve morsdagen til den triste meldinga om at Whitney Houston er død.... I min ungdom var ho ei av favorittane... Slagarene stod ei stund i kø og stemma er heeeilt fantastisk :)

Ho syng ein nydeleg song saman med Mariah Carey. "When you believe"... Den flottaste tekst:

Many nights we've prayed
With no proof anyone could hear
In our hearts a hopeful song
We barely understood


Now we are not afraid
Although we know there's much to fear
We were moving mountains long
Before we knew we could

There can be miracles, when you believe
Though hope is frail, it's hard to kill
Who knows what miracles you can achieve
When you believe, somehow you will
You will when you believe


In this time of fear
When prayers so often prove(s) in vain
Hope seems like the summer birds
Too swiftly flown away

Yet now I'm standing here
My heart's so full I can't explain
Seeking faith and speaking words
I never thought I'd say

There can be miracles, when you believe
Though hope is frail, it's hard to kill
Who knows what miracles you can achieve
When you believe, somehow you will
You will when you believe

They don't (always happen) when you ask
(Oh)
And it's easy to give in to your fears
(Oh...Ohhhh)
But when you're blinded by your pain
Can't see your way straight throught the rain
(A small but )still resilient voice
Says (hope is very near)
(Ohhh)

There can be miracles
(Miracles)
When you believe
(Lord, when you believe)
Though hope is frail
(Though hope is frail)
It's hard to kill
(Hard to kill, Ohhh)
Who knows what miracles,you can achieve
When you believe, somehow you will(somehow,somehow, somehow)
somehow you will
You will when you believe

You will when you
You will when you believe
Just believe...in your heart
Just believe
You will when you believe~


Vi MÅ berre tru på mirakel innimellom.... klamre oss til håpet...   Verdas beste mamma har kjempa ein fæl kamp mot kreft dei siste månadane.... Til veka kjem resultatet frå strålinga... Vi trur på eit mirakel... Vi trur... og tru kan flytte fjell....  ALT kan skje dersom ein trur.... 


I dag har vi reservert bord til åtte på Elmirs-Grillrestaurant-Kaffebar. Vi skal feire morsdagen for verdas beste mamma... Vi skal feire livet!!! Og  tru at eit mirakel har skjedd... vi skal TRU.... og tru kan faktisk flytte fjell <3 <3 <3 


Morsdagsklem til ALLE mammaer der ute....  <3

Rørosbrød

Her kjem oppskrifta på sunne og veldig gode brød. Det er desse brøda vi får servert på Røros rehabiliteringssenter. Dei er enkle å lage og held seg saftige og gode lenge!

Husets fiberbrød


125 gr grov rug
375 gr sammalt kveite
375 gr finmalt grovkveite
100 gr kveitekorn¨
2,5 dl havrekli
2,5 dl kruskakli
0,5 dl solsikkekjerner
0,5 dl sesamfrø
0,5 gr linfrø
50 gr fersk gjær
1,1 l vatn

Dette blir to brød i 2 liters former

Varm vatnet til 37 gr og rør ut gjæra
Slå veska i ein bolle og slå oppi alt det tørre.
Bland godt sammen. (På Røros brukar vi kjøkkenmaskin... men i mangel på det har eg erfart at rå handemakt  går også fint!! Og då får ein litt ekstra trim også ;)
lat deiga heve i ein time. Kle bakeformerne med bakepapir og AUS opp deiga... steikast 200 gr i ca 50 min... MMmmmmmm ;)

Med litt smør og magert pålegg.... :) Mmmmmm! 

Det treng ikkje alltid å vere så vanskeleg å lage sunn mat frå botnen... 

Denne oppskrifta er henta frå ei lita og kjekke kokebok som heiter "Ny livsstil - Mat og trivsel". Det er dyktige personale på Røros Rehab så har skrive boka. I den er der endå fleire enkle, smakfulle og sunne oppskrifter.Vil du bli inspirert til å lage god sunn kvardagsmat, og litt sunnare festmat, anbefalar eg deg å kjøpe den Du kan få bestilt den HER til den nette sum av kr 119,- 

Ha ein fiiiiin laurdag alle saman <3 

God klem 

Vemodig.....

I dag kom huset vårt ut for sal... Draumehuset på draumetomta vert selt. Eg har ikkje råd å halde det, og då må det berre verte slik... Eg har brukt lang tid på å venne meg til tanken... No har eg budd i ein månad i "nyeheimen" og kjenner at her er godt å bu! <3  Men likevel.... i dag ,når eg fekk melding frå husmeglaren om at annonsa skulle kome ut på Finn i dag ,byrja berre tårene å renne... eg følte det trist og veldig vemodig. 

Då er det godt å ha ein hjerteven som kan trøyste... og kome med dei rette orda.... Og jammen hadde han ei lita gåve på lur også! 

"Sammen skal vi gjøre våre drømmer til virkelighet <3 "

Min kloke son kom etterkvart heim frå skulen, og han trøysta også mora... "Det er berre eit hus, mamma... Vi klarar oss."  Og det er sant! Vi klarar oss... og sjela og draumane våra har vi med oss.... Og saman SKAL vi gjere våre draumar verklege.... Eg gled meg på framtida.... utan huset, men med sjel og draumar.... <3 

Klem 

Vikinglova!

1. Se muligheter

2. Skap vinnere

3. Vær modig

4. Gi ros

5. Tenk positivt

6. Ta ansvar

7. Se framover

8. Sats på utdanning og forskning

9. Mot-arbeid misunnelse og latskap

10. Begynn i dag.... 

Dei var jammen ikkje så¨dumme desse vikingane.... :) 

Ha ein fortreffeleg torsdagskveld... her går det i montering av garderobeskap... med mange gode hjelparar går det nok fint <3 

God klem 

Kyssesykja og andre hinder....

Livet mitt er snudd opp ned og att fram på nokre månader... Og mykje har skjedd sidan sist eg blogga.... Eg har flytta... Vi har fått det såååå kjekt i vår nye heim. Heimen er ei leigd leilegheit, men vår heim er det likevel! Midt i flyttesjauet følte eg meg såååå slapp og uttappa... Eg syns eigentleg det var veldig rart då eg har tenkt  igjennom og bearbeidd alle endringane og omveltningane... men framleis skulda eg på at det hadde vorte for mykje for meg. Heldigvis har mine gode vener og herlege familie hjelpe meg meir enn ein kan  forvente og håpe på.  Den fyrste natta i ny heim vart eg sååååå sjuk! Halsen vart så hoven og sår at eg fekk ikkje til å svelge. Eg hadde feber og kvar ein lem verkte...Og det barst til legen dagen etter. Etter mykje om og men fann dei ut at eg hadde fått kyssesykje. Og det i ein alder av 40!!! Jaja... slik kan det gå :)

Men i ein livsstilsendringsprosess passar det ikkje inn med sykjer som varar... Eg får ikkje trene. Fyrst fordi det er ei fare for at milten kan sprekke... men no er det fordi eg ikkje har energi... Til å begynne med tenkte eg at eg ikkje kom til å klare denne livsstilsendringa... eg kjende på ein angst for at dette skulle vere slutten på det "gode liv" som lettare og i veldig mykje betre form... 

MEN slik skal det ikkje verte! Ein møter hinder i livet og dette er ein av dei. Eg har laga om måla mine for heimeperoden: 

1. Eg skal halde vekta

2. Eg skal ete rett.

Dette har eg klara! Om ei veke reiser eg til Røros att... Mitt opphald nr 4! Og etter det, har eg to igjen.... ! DETTE skal gå bra! :) 

Og i dag er faktisk tredje dagen eg er på "loffetur"... Det er utruleg kva friske luft å sol på nasa kan gjere! ;)

"To skritt fram og ett tilbake er like fullt et skritt fram"

 .. så det så... Det er håp i hengande snøre! Energi energi! Kom kom kom!!! 

God klem og kyssesykjekyss <3